Заслужаны артыст Украінскай ССР
| Заслужаны артыст Украінскай ССР | |
|---|---|
 |
|
| Арыгінальная назва | укр.: Заслужений артист Української РСР |
| Краіна |
 Украінская ССР |
| Рэгіён | |
| Тып | ганаровае званне |
| Каму ўручаецца | дзеячам мастацтваў |
| Статус | не ўручаецца |
| Старэйшая | народны артыст Украінскай ССР |
Заслужаны артыст Украінскай ССР (укр.: Заслужений артист Української РСР) — ганаровае званне, прысвойвалася Прэзідыумам Вярхоўнага Савета Украінскай ССР і з’яўлялася адной з формаў прызнання дзяржавай і грамадствам заслуг выдатных дзеячаў мастацтва, якія праславіліся ў справе развіцця тэатра, музыкі, кіно, цырка і г. д. Заснавана 22 лістапада 1922 года.[1]
Прысвойвалася рэжысёрам, кампазітарам, дырыжорам, канцэртмайстэрам, мастацкім кіраўнікам музычных, харавых, танцавальных і іншых калектываў, іншым творчым работнікам, музыкам-выканаўцам за высокае майстэрства і садзейнічанне развіццю мастацтва. Наступнай ступенню прызнання было прысваенне звання «Народны артыст Украінскай ССР», затым «Народны артыст СССР».
З распадам Савецкага Саюза ва Украіне званне «Заслужаны артыст Украінскай ССР» было заменена званнем «Заслужаны артыст Украіны», пры гэтым, улічваючы заслугі грамадзян Украіны, узнагароджаных дзяржаўнымі ўзнагародамі былых СССР і Украінскай ССР, за імі захаваліся правы і абавязкі, прадугледжаныя заканадаўствам былых СССР і Украінскай ССР аб узнагародах.
Лаўрэаты
[правіць | правіць зыходнік]- Першым узнагароджаным у 1923 годзе быў Гнат Пятровіч Юра — акцёр, тэатральны рэжысёр.
- Апошнімі ўзнагароджанымі гэтым ганаровым званнем у 1991 годзе былі акцёры Аляксей Сяргеевіч Гарбуноў і Таццяна Яўгенаўна Назарава.
Зноскі
- ↑ Державні нагороди України. Архівавана з першакрыніцы 4 лютого 2016. Праверана 1 листопада 2019.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Нагороди України: історія, факти, документи у 3-х томах / Д. В. Табачник, І. Д. Безгін, В. Й. Бузало; [та ін.]. — К.: Українознавство, 1996. — т. 2. (укр.)
- Енциклопедія історії України: Т. 2: Г-Д / Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. — К.: Наукова думка, 2004. — 688 с.: іл. (укр.)